Exit through the Gift shop!

Wellicht kun je hier je heil vinden. Vaarwel!!

Per aspera ad astra.

Filosofie begint in een pathos, een ervaring van aporie – en wel een verstoring van de eenheid van de wereld om je heen en de eigen identiteit. Het woord a-poros betekent letterlijk ‘geen doorgang’. De ‘a’ in a-porie is een zogeheten alpha privans, een negatie van het dragende en positieve woord poros, ‘doorgang’. Blijkbaar wordt het pathos als a-porie, als een gemis aan doorgang ervaren; als een tekort dat moet worden opgeheven. 

Maar gelukkig doet het woord aporie direct ook een mogelijke oplossing verschijnen: geconfronteerd met een ondoorgankelijkheid is het klaarblijkelijk de taak van de filosofie een uitweg te zoeken in een poros. En zo de onstane kloof tussen mens en wereld te dichten.   


Keer terug naar je antwoorden op de vragen bij de oefening Begin van de filosofie en de bijbehorende passages uit de grotgelijkenis.

  1. Hoewel hij aanvankelijk zo gauw mogelijk terug wil keren in de grot, gaat de zonderling met tegenzin niettemin de moeilijke weg naar boven. Hoe weet de zonderling zich op zijn tocht te oriënteren en kan hij weten op weg te zijn?
  2. Op welke wijze is het spreekwoord Per aspera ad astra van toepassing op Plato’s oplossen van het probleem van de filosofie (à savoir het herenigen van de verbroken eenheid van zijn en denken)? 
  3. Bedenk waarom de zonderling tenslotte alsnog terug moet keren naar de grot.
  4. Bedenk ook dat de zonderling wellicht wel nooit is weggeweest uit de grot, maar hoogstens een bevrijde gevangene bleef. Hoe de-weg-terug dan te begrijpen? Betrek in je bedenkingen vooral ook je bevindingen bij vraag 5 van de oefening Begin van filosofie.
  5. Moet de privatieve ‘a’ in a-poros perse negatief opgevat worden als negatie die moet worden opgeheven? Of kan deze negatie ook op een andere wijze wijzen?