Ik doe hier verslag van een onopvallend, nederig leven, maar dat maakt niet uit. De praktische wijsbegeerte valt net zo goed op te hangen aan het leven van een doorsnee-burger als aan dat van iemand uit de hogere kringen; ieder mens draagt in wezen alle menselijke eigenschappen in zich.[n]
Als Montaigne in het citaat hierboven gelijk heeft dan geeft ieder mensenleven aanleiding tot filosoferen en dus tot je eigen vragen.
Maar hoe kom je daartoe, je eigen vragen?
Keer terug naar je antwoorden bij de oefening De omwending van je leven in het geheel en vraag je af:
Geeft de ervaring die ik daar heb beschreven aanleiding voor het echt stellen van een filosofische vraag?
- Zo nee, probeer dan een geschikter ervaring uit je leven te nemen die als aanknopingspunt kan dienen (oftewel: doe de genoemde oefening opnieuw).
- Zo ja, formuleer dan op basis van je beschrijving je eigen, filosofische vraag. Besteed aandacht aan het bevraagde en gevraagde van de vraag en de Richtungssinn ervan. Noteer hem uiteindelijk, bijvoorbeeld in de kaft van je notebook, en dateer hem.
Neem de eigen vraag voorlopig als uitgangspunt in je filosoferen. Neem je bijvoorbeeld voor een filosofisch essay te schrijven met de eigen vraag als vertrekpunt. Zoek en lees de filosofen en denk zelf na, vanuit de eigen vraag. Laat je erdoor leiden, maar niet rigide! Een eigen vraag kan gaandeweg om allerlei redenen geherfomuleerd moeten worden. Neem voor alles een filosofische houding aan.